Ongeveer 16 maanden geleden kreeg ik van iemand een cd met ontzettend mooie nummers erop. Ik zat te werken aan mijn site en had deze cd op staan. Ik voelde me opeens ontzettend relaxed worden, m'n schouders ontspanden vanzelf, m'n nek en hoofd volgden. Ik merkte dat ik rondjes met mijn hoofd begon te draaien en voelde me zo licht worden in mijn hele lichaam. Ik merkte gelijk dat er iets vreemds aan de hand was want ik had me nog nooit zo relaxed gevoeld als op dat moment.

In die tijd begon ik net met mijn homepage en schreef me dus suf. Ik stond op en pakte een pen en papier en liep van de woonkamer richting slaapkamer. Vervolgens ging ik ongeveer op het voeteneind van mijn bed zitten en boog me over het papier. Ik begon te schrijven wat ik voelde maar voor dat ik het wist gebeurde er iets zo ongelooflijks voor mij.

Het was zo vreemd maar ik voelde gewoon dat ik niet meer in mijn lichaam zat. Ik was me wel bewust dat ik op mijn bed zat maar ik zag niet mezelf op mijn bed zitten. Ook hing ik niet tegen het plafond zoals veel mensen een uittreding omschrijven. Het was ook niet zo dat ik sliep en dit droomde want ik zat gewoon heel ontspannen op mijn bed. Ik wist gewoon dat ik uit mijn lichaam was en ik voelde me Hemels. Ik voelde me ontzettend gelukkig, vrij en vooral....Kinds. Geen problemen, helemaal niets, gewoon ontzettend vrij en gelukkig en totaal ontspannen. Dit laatste is iets dat me de afgelopen jaren zelden lukte.

Ik zag helemaal niets om me heen, alles was zwart. Net alsof ik ergens in de ruimte zweefde zonder de sterren. Het was dus niet zo dat ik allerlei mooie bloemen of wat dan ook zag maar gewoon een vredig voelende zwarte ruimte. Vervolgens dook mijn soulmate op en toen merkte ik dat we beiden energie waren. We hadden geen fysiek lichaam meer maar het leek net alsof onze lichamen veranderd was in een soort witte rook. Tenminste dat is het best hoe ik het kan omschrijven, ik weet dat we een energievorm hadden aangenomen.

Ik weet dat ik heel goed oplette hoe we er uit zagen. Ik probeerde te kijken naar onze handen die geen handen meer waren. Maar toch hielden we elkaar bij onze 'handen' vast om vervolgens in de rondt te draaien en samen in de ruimte te zweven op dezelfde plek. Ik was ontzettend blij dat ik mijn soulmate op deze manier kon ontmoeten. Het mooie was dat onze energie zich met elkaar vermengde en we dus 1 werden. We bleven om en langs elkaar heen vloeien en lieten elkaar maar niet los.

We leken echt twee kleine kinderen, dat is wat ik me nog herinner, dat we niet onze eigen leeftijd hadden. We waren echt jaren jonger dan we nu zijn. Van het ene op het andere moment ging ik verder en mijn soulmate was ook weg. Deze had plaats gemaakt voor iemand die voor mij zo ontzettend belangrijk is geweest in mijn leven, maar die in december 2000 overleden was. Het was mijn therapeut die ik ongeveer 7 jaar kende. Ik heb nog nooit zo'n therapeut gehad en ik heb toch echt heel wat psychologen gehad.

Hij begreep mij, behandelde mij niet als een patient maar als een ziel. Ik ben vlak nadat mijn therapeut overleed in elkaar gestort, ik werd aangereden en moest een maand thuis blijven omdat ik niet kon kopen. Hierna raakte ik de weg helemaal kwijt en zakte steeds verder weg in een depressie. Ik was de enigste persoon die ooit om mij had gegeven kwijt geraakt. De enigste die me leerde en vertelde hoe waardevol ik was, hoe sterk ik was, hoe puur en hoe mooi. Hij was voor mij meer een vader en moeder dan mijn eigen vader en moeder ooit voor mij zijn geweest.

Ik heb vaak s'nachts op mijn balkon gezeten nadat mijn therapeut overleed. Ik keek altijd naar de sterren en praatte dan tegen een ster waarvan ik het gevoel had dat het Koos(mijn therapeut) was. Ik praatte me suf tegen hem maar kon hem niet horen en raakte gefrustreerd hierdoor. Ik wist nl dat ik via mijn gedachten met hem kon praten maar het lukte me maar niet om hem te horen. Ik weet nog dat ik vlak voor die uittreding aan God en Koos gevraagd had om me te helpen om Koos dus beter te kunnen 'horen'.

Een voorbeeld:

En zo gebeurde het dus dat mijn soulmate plaats maakte voor Koos. Ik was zo ontzettend blij om hem weer te zien. Ik zag hem ook niet zoals hij op aarde er uit zag maar ik zag hem in een energievorm. We zweefden ergens in de ruimte en in tegenstelling tot mijn soulmate en mezelf was mijn therapeut dus wel van dezelfde leeftijd als dat ik hem kende. We hebben niet veel gesproken met elkaar maar ik zal nooit vergeten wat hij tegen me zei. Hij zei tegen me: is het niet om in je broek te piesen? Hij bedoelde hiermee de situatie waarin we zaten, dat we elkaar konden ontmoeten door middel van onze eigen gedachten en gewoon vrij en gelukkig in de ruimte zweefden.

De ontmoeting met mijn therapeut was echt heeeeel kort en zo snel als hij kwam, net zo snel was hij weer verdwenen en was ik al weer op weg naar een andere bijzondere ervaring. Ik voelde me zweven richting een licht. Ik zag geen tunnel zoals anderen veel omschreven hebben, ik zag ook niet een heel heftig of fel licht. Ik zag gewoon licht en begaf me richting dat licht. Ik voelde me nog steeds heel relaxed en gelukkig. Ik bleef voor het licht staan en plotseling hoorde ik mezelf zeggen dat als ik door het licht zou gaan, ik Thuis zou zijn.

Ik vond het een spannende gedachte maar hoorde heel plotseling een vraag die mijn soulmate me niet lang voor deze dag had gesteld. Hij had me toen gevraagd of ik bang was voor de dood. Ik had hem geantwoord dat dat niet zo was omdat ik geloofde in een leven na de dood. Maar toch hoorde ik die woorden en vlak daarna sloeg de angst toe. Ik wilde door het licht maar ik hoord mezelf zeggen: " moet ik nou echt eerst doodgaan voordat ik Thuis kan zijn?". Ik had niet zo'n behoefte om nou eerst even dood te gaan om aan gene zijde te geraken.

Maar ik besefte ook dat ik toch angst voelde om dood te gaan. Ja op dat moment was ik bang want als ik dat niet was geweest dan was ik toch mooi door het licht gegaan maar deed het dus niet. Ik bleef daar voor het licht zweven en er gingen allerlei gedachten door me heen. Ik was me dus bewust dat ik niet dood wilde en opeens hoorde ik mezelf ook zeggen: "ja maar ik kan m'n moeder toch ook niet alleen achter laten".

Op het zelfde moment dat ik deze woorden hoorde zat ik weer terug in mijn lichaam op bed. Ik vond het zo'n rare gebeurtenis want ik heb al jaren geen contact met mijn moeder en vond het zo'n rare uitspraak van mezelf. Achteraf besefte ik pas dat mijn angst om dood te gaan, tenminste dat dacht ik dat er zou gebeuren als ik door het licht zou gaan, me weer terug had gebracht in mijn lichaam.

Alhoewel ik mijn moeder niet zie voel ik me toch verbonden met haar. Deze site heb ik deels voor haar geschreven, in de hoop dat ik haar op weg kan helpen met haar eigen spirituele ontwikkeling. Ik weet nu ook dat we astraal kunnen reizen en dat we altijd vast zitten aan een zilveren draad dat weer verbonden is met ons fysieke lichaam. Ik weet nog dat ik op mijn bed zat en echt helemaal sprakeloos was. Ik weet nog dat ik tegen mezelf zei dat deze ervaring nog heftiger en mooier was dan sex. Ja sorry voor de vergelijking maar dit is wat ik tegen mezelf zei. Het uit je lichaam treden gevoel is dus miljoenen keren heftiger en voelt ontzettend hemels aan.

Ik wilde na deze ervaring dus vaker proberen uit mijn lichaam te treden maar helaas is het bij deze ene keer gebleven. Ik heb een boek gelezen en met verschillende mensen gesproken die weer mensen kenden die wel bewust uit hun lichaam konden treden. Er werd me verteld dat ik op moest passen met uittredingen als ik er geen verstand van had. Dat ik ook in hele nare situaties terecht kan komen met entiteiten die het niet zo goed met mij voor zouden hebben. Ik moest deze uittreding en de ontmoeting met mijn soulmate en overleden therapeut zien als een cadeautje.

Het schijnt dat je met spontane uittredingen dus beschermd bent maar dat als je zelf bewust uittredingen wilt oproepen, dat het levensgevaarlijk kan zijn als je er zelf nog niet veel van weet. Ik heb het toen maar opgegeven en blij dat ik dit heb mogen ervaren. het is voor mij een bevestiging voor wat ik geloof. Na dit leven houd het niet op maar het gaat door en de communicatie in de andere werelden is via je gedachten. Je verplaats jezelf ook via je eigen gedachten en als je gedachten sterk genoeg zijn dan kan je iedereen ontmoeten die je wilt, ook de mensen die al zijn overgegaan.

Zo geloof ik dus ook dat we elke nacht als we slapen uit onze lichaam treden om vervolgens andere werelden/dimensies te bezoeken. Het verklaart ook waarom ik me in mijn dromen zo bewust ben van plaatsen die ik al ken terwijl het me toch niet bekend voorkomt. Ik denk dat ik me sommige dingen gewoon op zulke momenten weer Herinner. Heb je ooit wel eens meegemaakt dat je lag te slapen of half lag te slapen en een soort schok ervaart omdat je het gevoel hebt dat je valt? Ik geloof er heilig in dat je als je slaapt soms een aantal cm boven je fysieke lichaam zweeft. Het vallende gevoel dat je dan ervaart is volgens mij gewoon het terugkeren in je lichaam dat je voelt.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik best wel vaker dit soort uittredingen zou willen meemaken. Ik heb van sommige mensen gehoord dat ze van de ene op de andere seconde bewust uit hun lichaam kunnen treden en de meest mooie dingen meemaken. Het is best iets om jaloers op te zijn hahahahaa maar misschien voor mij ook maar beter dat het mij niet lukt om bewust uit mijn lichaam te treden. Ik denk dat het voor mij als een verslaving zou werken hahaha. Deze uittreding is voor mij 1 van de mooiste dingen in mijn leven geweest die ik ooit heb meegemaakt en ik koester deze ervaring dan ook. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken.

Liefs Ivy