Er is een tijd geweest dat ik absoluut niet kon begrijpen waarom er zoveel onrecht in de wereld was. Waarom er constant zoveel doden vielen tijdens aardbevingen, overstromingen, door ziektes, geweld, onrecht etc. Ik heb het meeste geleerd van mijn eigen ervaringen maar heb daarnaast ook een hoop gelezen om te kijken of ik antwoorden kon vinden op mijn vragen.
Toen ik echt besloot mijn leven drastisch te veranderen, begon ik fanatiek in de Bijbel te lezen. Het gekke is dat ik het begin heel interessant vond om te lezen en het nog kon plaatsen ook. Er stond o.a. dat de Mens langzaam aan uitgeroeid zou worden door allerlei ziektes en rampen. Waarom? De schuld werd gelegd bij Adam en Eva die van de boom hadden gegeten waar ze niet van mochten eten.
Ik ben op een gegeven moment afgestapt van de Bijbel omdat ik niet geloof dat het de bedoeling is dat je maar klakkeloos volgens een boek gaat leven. Het was niet mijn ding en ben toen begonnen met het geloven in Mezelf en een hogere Macht die ik God noem. Mijn Geloof ontstond vanuit de antwoorden die ik kreeg door mijn eigen ervaringen. Mijn antwoord waarom er zoveel doden blijven vallen, dus ook jonge kinderen zal velen hard in de oren klinken maar het is mijn mening en ik sta er 100% achter.
Ten eerste Geloof ik vanuit het Ziel Zijn en dat we allemaal onze Eigen Ervaringen en Wereld waar we in leven, Scheppen. Als we kijken naar hoe de meeste mensen onderling leven, zijn we het er wel mee eens dat het geen Liefdevolle en Veiligewereld is. Er is veel Strijd om Macht, Geld, er word gemoord, gestolen en verkracht en de straffen die opgelegd worden die stellen hier in Nederland echt niets voor.
Als er iets ernstigs gebeurt in je omgeving, staat men er even bij stil en nog geen 2 dagen later zijn ze het vergeten en stimuleren jou ook om het maar te vergeten want je moet toch verder. Dat we verder moeten, daar sta ik helemaal achter maar niet met de manier waarop we weer verder gaan. Waarom moeten we alles maar vergeten?
Als we het vergeten en er niets aan veranderen, zal het zich alleen maar blijven herhalen. Waarom worden we telkens pas weer wakker als er iemand vermoord wordt? Waarom staan we pas stil als een jong kind vermoord, ontvoerd, mishandeld of verkracht word? Waarom moeten de slachtoffers steeds jonger zijn, onschuldiger of massaal zijn, voordat we iets doen aan ons gedrag?
Waarom zien we niet in dat wat in Amerika - Irak gebeurt, ook in onze omgeving gaande is, alleen is het Kleiner. We blijven strijden met elkaar, gunnen elkaar het licht niet in elkaars ogen, waarom beter en mooier zijn dan een ander? Waarom meer, mooiere en duurdere dingen hebben dan een ander? Voelen we ons van binnen dan echt Beter, Gelukkiger als we dat allemaal hebben? Wanneer denken we ooit tevreden te zijn?
Waarom weer opde oude manier verder gaan en pas weer gaan Voelen en nadenken als er een half jaar later weer eens iets vreselijks gebeurd? Is het iemand wel eens opgevallen hoeveel rampen, doden, geweldplegingen etc achter elkaar volgen tegenwoordig? Na 11 september zijn er een hoop mensen wakker geschut want de dreiging dat de ellende dichter bij ons eigen wereldje kwam, werd wel steeds groter en groter.
Daarnaast was het aantal doden dat in 1 x van de aardbodem verdween wel heel groot. Je kon in Amerika zien wat er gebeurde, mensen kwamen dichter bij elkaar, gingen weer inzien waar het leven nou echt om draaide. Liefde, het gezin, materiele dingen waren minder belangrijk geworden en mensen hadden begrip voor elkaar, steunden elkaar, ook al waren het geen familieleden.
Helaas heeft het niet lang geduurd die saamhorigheid en ging het voor velen weer heel snel om Macht, Aanzien, Geld en Materiele spullen. Mensen vervielen weer in het oude patroon en gingen weer verder om te strijden naar Macht en Materie. We werden in Nederland weer even wakker toen Pim Fortuyn vermoord werd. Ik dacht echt dat de wereld helemaal gestoord was geworden op dat moment.
Ik vroeg me echt af of mensen niet begrepen wat er aan de hand was en waarom er steeds belangrijke, onschuldige of leuke mensen dood gingen. Waarom er zoveel doden blijven vallen bij Bomaanslagen, Oorlogen en rampen etc. Mijn antwoord is: we komen zo dichter bij de Liefde, dichter bij wie we in Werkelijkheid zijn, dichter bij het Bewustzijn (er is nog meer te doen en te bereiken met het restant van onze hersenen, dan die 10% die we nu gebruiken hoor) ipv de Materiele kant waar we mee zijn opgevoed.
Het lijkt wel alsof de Mens pas i n zijn Gevoel komt als er een Dode valt of massa's doden vallen. Mensen zijn Versteend door alle ellende en halen alleen nog maar uit naar anderen die hen weer kwetsen of proberen zichzelf te verdedigen met geweld omdat er niets anders op schijnt te zitten. Als er een Bekend iemand wordt vermoord of op vreemde wijze overlijd, blijft het langer hangen omdat het gaat om Geliefde Mensen.
Daarnaast zorgt de Media er ook nog voor dat het Nieuws is . Denk maar aan de dag dat Prinses Diana overleed. Zij heeft iets goeds voor de wereld betekend en daardoor vergeten mensen het gebeurde minder snel dan als dat je buurman van op de hoek, vermoord zou worden. Het schijnt dat we helemaal niets geleerd hebben van de Oorlogen en het aantal doden die er gevallen zijn, die we toch allemaal herdenken op 4 Mei. Waarom staan we alleen op 4 mei stil bij wat de Oorlog veroorzaakt heeft? Dat er ipv Liefde, alleen meer Haat en Angst verspreid is?
Waarom blijven mensen maar Geweld met Geweld bestrijden? Waarom hunkeren mensen zo naar Macht en Geld? Zijn we allemaal vergeten waar het nou echt om draait? Willen we niet allemaal Liefde? Maar weten we wel wat Liefde is? Hoe we dat kunnen krijgen op deze planeet? Liefde zal je vinden door te zoeken In Jezelf, Niet Buiten Jezelf.
Als je dat gevonden heb, zal je het door kunnen geven en zo wordt het langzaam in gang gezet dat de Liefde zich kan Verspreiden. Helaas gaan veel mensen schijnbaar pas nadenken als er een Dierbaar iemand overlijd, of het nou een natuurlijke dood is of iemand vermoord wordt. Uit zo'n Trieste gebeurtenis valt uiteindelijk toch iets goeds te halen: er wordt nagedacht en belangrijkst van alles: er wordt eindelijk eens Gevoeld.
Hopelijk zullen mensen ooit begrijpen dat ze de wereld Wel kunnen veranderen. Er aan mee kunnen helpen dan, door hun Liefde te verspreiden puur door te Zijn wie ze in Werkelijkheid zijn. Door eerst jezelf te leren kennen, van je zelf te leren houden, zal die eerste stap gezet zijn. Want als je weet dat houden van jezelf het belangrijkste is wat je hoort te Doen, dan zal je ook niet meer zo 123 een ander kunnen kwetsen.
Gelukkig worden we de laatste jaren wat wakkerder met z'n allen en "helaas" zijn we wat dichter bij de Liefde gekomen door gebeurtenissen zoals de moord op Pim Fortuyn, Oorlog Amerika - Irak, de Terroristische aanslagen die nu Overal plaats vinden, Kindermoorden, Ziektes, Dierenleed -ziektes, Aardbevingen in Turkije en andere landen, Zinloos Geweld etc.
Helaas Vermoed ik dat het voorlopig in de toekomst alleen maar erger zal worden. Er is al zoveel ellende in de Wereld voorbij gekomen en nog schijnen de meeste mensen er niets van geleerd te hebben,anders zou het niet voortduren al dat Gemoord en strijden naar Macht. De rampen zullen Groter en Groter worden, Meer en Meer mensen zullen er Dood gaan, er zullen allerlei middelen gebruikt worden om Oorlog te voeren om zo aan de Macht te komen.
Minder en Minder mensen zullen er overblijven op deze Planeet met het besef dat we 1 zijn. Dat we hier niet zijn om elkaar te kwetsen, te vermoorden of te strijden naar Macht, Geld en Materie maar om elkaar lief te hebben en te steunen waar we kunnen. Heb Jezelf en je Naasten Lief.
Liefs Ivy
