Het is 1 van de moeilijkste dingen in mijn leven geweest. Ik heb eigenlijk al heel jong (8 of 9 jaar) te maken gehad met het loslatingsproces toen mijn ouders uit elkaar gingen en ik zo goed als niets meer van mijn vader vernam. Maar het echte loslaten van mijn vader deed ik uiteindelijk pas ruim 22 jaar later!!!!!
Vriendjes loslaten die ik niet echt meer aardig vond, vond ik ook supermoeilijk. Juist omdat je dan toch weet dat je de ander kwetst of je het nu goed bedoelt of niet. Ik moest dan ook altijd tranen met tuiten huilen als ik het uitmaakte met iemand omdat ik ze gewoon geen pijn wilde doen, zelfs als zij mij wel pijn deden. Met vriendinnen had ik het iets makkelijker want ik heb nooit echt veel Echte vriendinnen gehad. Ik had meer kennissen dan vriendinnen.
Ik heb veel pijn gehad toen ik 3 van mijn beste vriendinnen achter me moest laten omdat ze niet meer in mijn leven pasten. Bij 2 van hen paste ik eigenlijk niet in hun leven maar helaas heb ik de beslissing voor hen moeten maken om hen los te laten. Bij die laatste 2 vriendinnen heb ik echt pijn gevoeld omdat ik echt verschrikkelijk veel van hen hield en ik vanuit mijn tenen wist dat als het aan mij lag, ik met hen in mijn leven oud zou worden.
Helaas kreeg ik te maken met onzekerheid van mijn vriendinnen die zij op hun beurt op mij uitwerkten ipv aan zichzelf te werken. Dit heeft mij heel veel pijn gedaan omdat beiden vanuit hun onzekerheid niet meer met mij gezien wilden worden omdat naar hun zeggen de aandacht altijd naar mij ging omdat ik slank, mooi en spontaan was. Door hun onzekerheid zagen ze mij als een bedreiging, zagen ze iets dat ze zelf graag wilden maar er niet voor wilden werken.
Het deed echt pijn omdat beiden wisten hoe zwaar ik het had in mijn leven en dat dat uiterlijk van mij niet betekende dat ik dan ook maar geen problemen had. Ik vond het wel vreemd want veel mensen uit mijn omgeving inclusief familie, dachten dat als je er een beetje leuk uitziet, geen kinderen of man hebt, je ook geen problemen hebt!!! Ik heb veel gehuild en gehoopt dat het toch weer goed zou komen allemaal.
Maar ik besefte op een gegeven moment dat ik ondanks de pijn die het deed, ik wel gelukkiger was zonder hen in mijn leven. Dat voelde zo omdat ik me niet meer schuldig hoefde te voelen over hoe ik er uit zag. Ik kon weer meer mezelf zijn zonder constant rekening te houden met hun onzekerheid. Het enige dat ik nog kon doen was ze los te laten en hopen dat ze zichzelf weer zouden vinden en met hun onzekerheid zouden afrekenen.
Ik heb echt moeten leren mensen los te laten die voor mijn gevoel niet meer in mijn leven pasten omdat ze een negatieve invloed op mij hadden. Het ergste dat ik ooit heb moeten doen was mijn moeder en een ex-vriendje van mij loslaten. Dit heb ik in fases gedaan toen ik mijn ex met wie ik samenwoonde los moest laten. Ik wilde afrekenen met mijn verleden. Ik wilde andere mensen om me heen, ik wilde verder leven in een ander milieu.
Ik wilde meer maar het lukte maar niet met de mensen om me heen omdat ik teveel over me heen liet lopen en teveel rekening met andermans gevoelens hield. Ik vergat mezelf, verwaarloosde mezelf, liet mezelf gigantisch in de steek en zo ontstond er een hoop Woede naar een hoop mensen en mezelf toe waar ik niets mee kon. Want praten zat er niet in, communicatie ging niet zoals het hoorde. Vaak werd er wel gepraat maar dat was dan achter mijn rug om en niet in mijn gezicht helaas.
Ik heb ervoor gekozen al mijn kennissen(drugswereldje), familie, ex-vriend, adres en zelfs mijn beroep, los te laten. Ik koos voor een nieuwe start, ik verhuisde en liet me omscholen. Op die school kreeg ik het heel moeilijk omdat ik elke dag weer uitgetest werd in het loslatingsproces. Mijn lerares leek echt qua karakter en gedrag veel op mijn moeder en de meiden deden me constant aan mijn zusters denken!!! Ik heb hier echt heel veel problemen mee gehad. Elke dag huilen, eenzaam voelen, zielig voelen, triest, afvragend waarom mijn familie niet van mij hield zoals ik was.
De periode dat ik op school zat voor mijn omscholing ging ik naar school en van daaruit weer naar huis. Ik heb 3 jaar als een kluizenaar geleefd en kwam soms 1x in de 3 weken buiten om boodschappen te doen. Ik weet wat eenzaamheid is, wat het is om te kijken naar de telefoon die niet overgaat, een agenda die leeg is op de plek waar je moet invullen wie ze moeten waarschuwen als er een ongeval gebeurt, de muren op je af zien komen, uit willen gaan maar niet weten met wie omdat je niemand hebt.
Jezus wat heb ik me eenzaam gevoeld in die 3 jaar zeg. Ik ben in een depressie beland waar je U tegen zegt. Ik kreeg allerlei kwaaltjes van slaapstoornissen, eetstoornissen, mensenvrees, straatvrees en zo kan ik nog wel een lijst hier aan toevoegen. Alles was Shit!!! Niets ging goed, m'n boosheid uitte ik naar mensen om me heen die bijdehand tegen me deden. Die kregen de boosheid die voor andere mensen bedoeld was over zich heen.
Ik heb moeten leren m'n boosheid te uiten omdat ik dacht dat ik een slecht mens was als ik eens boos werd op iemand. Je vraagt je natuurlijk af van: waarom vertel je dit allemaal erbij??? Simpel gezegd? Loslaten is niet iets simpels dat je zomaar even doet. Je gaat door een Mega proces van ellende, pijn, verdriet, eenzaamheid, angst etc. Ja ik heb in de afgelopen 3 jaar echt te maken gehad met pure Angst en dat terwijl ik altijd zo'n zelfverzekerd en sterk mens was.
Sterk ben ik gebleven hahaha ik ben alleen maar sterker geworden door alles waar ik doorheen gegaan ben. Ik weet nu dat ik niets beters had kunnen doen voor mijn familie, ex en mezelf dan ze los te laten en te kiezen voor mezelf. De liefde voor mezelf weer terug te vinden. Mezelf weer aardig, sterk, creatief, mooi etc vinden en worden. Ik dacht eigenlijk dat loslaten betekende dat je mensen dan nooit meer zou zien. Nu ervaar ik dat het ook anders kan met 1 van mijn zussen.
We zien elkaar niet vaak maar als we elkaar spreken en zien nu is het heel leuk. Ik weet nu dat ik juist door los te laten weer de kans heb gekregen om mezelf weer te ontdekken. Te zorgen dat ik zonder invloeden van buitenaf en familie weer die sterke mooie meid mocht Zijn. Mijn eigen meningen weer kon ontdekken en er voor blijven staan.
Ik heb ontdekt wat Liefde is door juist mensen los te laten die nog niet zo ver waren om een voorbeeld aan te nemen. Mensen die zelf niet wisten wat Liefde was, die buiten zichzelf zochten naar Liefde. Nu Weet ik dat die Liefde niet Buiten jezelf maar Binnen in je te vinden is. Ik ben een Tevreden mens, ik kan nu zeggen dat ik van mezelf hou, ik durf nu nee te zeggen, ik durf weer mezelf te zijn en te zeggen wat ik denk en voel. Ik durf weer in de spiegel te kijken en te zeggen dat ik een mooi en goed mens ben. Ik durf veel en dat allemaal dankzij het feit dat ik durfde Los te laten.....
Ik heb door het loslaten gedaan wat ik al eerder had moeten doen: voor mezelf zorgen, van mezelf houden, voor mezelf opkomen, doen wat ik leuk vind en niet wat een ander van me verwacht, doelen halen en dromen uit laten komen. Het loslaten was en is Zwaar en Pijnlijk maar het brengt je absoluut dichter bij Jezelf en God. Dichter bij de Waarheid en dichter bij de Liefde voor jezelf waardoor je ook van anderen kan houden.....
Loslaten is voor mij een tijd in Eenzaamheid geweest die ik voor mezelf Nodig had om te ontdekken wie ik nou Echt was. Zonder me te kunnen laten beinvloeden door andermans meningen, eisen en verwachtingen. Ik zeg niet dat iedereen zich nu moet gaan afzonderen, dit is mijn verhaal, mijn Waarheid, mijn weg geweest en het heeft me gebracht naar waar ik heen wilde....Mezelf, Licht, Liefde, God, Thuis....
Als de tijd rijp is, is er altijd weer een mogelijkheid om met mensen om te gaan die je los gelaten had. Door het proces waar je zelf doorheen gegaan bent, zal je weer meer begrip op kunnen brengen voor anderen en beter inzien waar zij staan in hun leven. En ja soms is het ook het beste wat je voor jezelf kan doen om mensen los te laten die om wat voor reden dan ook stil blijven staan. Onze reis gaat door, we blijven richting het Licht gaan, blijven Bewegen.
Wie er Nu naast mij wilt lopen is welkom en anders loop ik door en hoop ik dat onze paden ooit weer zullen kruisen en we samen de weg af zullen lopen. Loslaten betekent voor mij niet dat ik niet meer van de ander hou of die persoon vergeten ben. Ik heb dan wel vaak Los moeten Laten maar in Gedachten ben ik maar 1 seconde verwijdert van de mensen die ik achter gelaten heb. Als je beseft dat je binnen 1 seconde iemand in je gedachte kan krijgen, alleen maar door aan ze te denken, dan zijn ze toch altijd bij je......
Door los te laten heb ik ook ontdekt dat ik op den duur 'stil' blijf staan en niet Ik maar de Wegen gaan Bewegen. Alles komt vanzelf naar me toe, ik hoef nergens meer achter aan te hollen of achteraan te jagen. Alles is goed zoals het is, zelfs de mindere momenten zijn mooi want ze blijven je iets leren en sterker maken.....en hierdoor kan ik doen wat ik het liefst doe: er Zijn voor anderen en Mezelf. Ik durfde Los te laten en kreeg Mezelf terug in een nieuw jasje......
Loslaten doe je niet alleen met mensen maar met alles dat niet meer in je leven past. Door los te laten heb ik weer ruimte gemaakt voor nieuwe ervaringen, nieuwe ontmoetingen, nieuwe herinneringen, nieuwe baan, nieuw huis, nieuwe kleren etc. Door los te laten merk ik ook dat mensen en dingen weer vanzelf mijn pad op komen als het zo bestemd is. Loslaten is jezelf en de ander ruimte gunnen, ruimte om te ontdekken wie je bent, wat je wilt, wat je niet wilt, wat voor soort vrienden/mensen je om je heen wilt hebben, wat je doelen of wensen zijn en zeker ook wat voor persoon je zoekt om een relatie mee aan te gaan.
Loslaten betekende voor mij al mijn maskers 1 voor 1 afzetten om weer de persoon te worden die ik altijd diep van binnen ben gebleven. Wat niet past kan ik nu makkelijker loslaten omdat ik mezelf ook bevrijd heb van het schuldgevoel dat ik overhield aan het loslaten van sommige mensen die ik eigenlijk helemaal niet wilde loslaten. Zo heb ik ook al mijn verslavingen los moeten laten waarvan ik dacht dat het mijn leegte in mij wel zou opvullen.
Ik heb mijn gehechtheid aan mensen,zelf veroorzaakte ziektes, materie, religie en alles wat mij kracht gaf heb ik kunnen loslaten. Zo heb ik jaren niet zonder sigaretten, drugs, medicijnen, tv, depressies, eetstoornissen, koopziekte, alcohol, slaapstoornissen, mensen en straatvrees, zelfmoordneigingen en noem maar op gekund. Niet dat ik alles tegelijk gebruikte of in mijn leven riep hoor hahaha. Nee het 1 volgde het andere wel op, als ik maar kon overleven.
Ik heb bijna alles wel wat een mens kan meemaken in een leven meegemaakt. Ik heb verslavingen in mijn leven geroepen om me overeind te houden. Ik kon niet zonder kruisjes om mijn nek, pols, oren of in mijn huis. Kruisjes gaven me kracht, gaven me weer hoop en daar vanuit ging ik weer geloven. Ik zocht echt van alles Buiten mij om me maar overeind te houden tot ik mijn weg naar binnen vond en ook al mijn sieraden af durfde te doen en mijn gehechtheid aan kruisjes los kon laten.
Wat ik ook heb moeten leren om los te laten is het vast blijven houden aan wat andere mensen van me denken of zeggen achter mijn rug om. Zo was ik een open en spontane meid en veranderde in een gesloten en zombieachtig wezen. Het was moeilijk mijn angst los te laten en weer open en eerlijk te zijn over mijn gevoelens en mijn leven. Moeilijk om weer mensen te vertrouwen maar vooral ook moeilijk om me niet te schamen om te praten over mijn leven. Alles wat ik in dit leven heb meegemaakt heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. Om die persoon weer te kunnen zijn moest ik ook mijn schaamte om over mezelf en mijn ervaringen te praten weer loslaten.
Het allerergste in mijn leven dat ik heb moeten loslaten is het loslaten van mijn Soulmate geweest. Ik kan hem omschrijven als mezelf maar dan in een mannen lichaam. Iemand waar ik veel van heb geleerd omdat hij mijn spiegel was waardoor ik weer dingen van mezelf zag die ik kon veranderen. Ik leerde wat het was om dingen als Angst en Verwachtingen los te laten. Iets dat nodig is met betrekking tot elke relatie. Het is een zware les die ik soms weer doorheb en dan weer eens vergeet.
Onze gevoelens voor elkaar waren te heftig en bracht ook weer een hoop problemen met zich mee daar we beiden niet op een relatie zaten te wachten. Om een goede relatie te kunnen hebben moet een ieder eerst in zijn eigen kracht staan, totaal in balans zijn. Yin en Yang, mannelijk en vrouwelijk deel moeten in balans zijn, dan pas zal je ook een goede relatie kunnen opbouwen. Het in je eigen kracht komen en in balans raken is een heel moeilijk onderdeel geweest in mijn leven en nog steeds want je moet dit Alleen doen.
Het fijne gevoel dat je ervaart als je verliefd word op iemand, Dat gevoel moet je niet buiten jezelf gaan zoeken bij een ander maar dat moet je in jezelf vinden. De liefde voor jezelf voelen, wakker worden met een glimlach die betrekking heeft tot jezelf en niet door een ander. Mijn gevoelens stonden mij in de weg om in balans te blijven. Zodra ik ook maar iets van hem vernam leek het wel alsof m'n wereld op zijn kop stond en ik kracht kreeg door hem. Het trok me steeds terug en ook mijn soulmate had er last van.
Dit is niet de bedoeling van het in je eigen kracht komen te staan dus na veel mooie ervaringen, een hoop leerprocessen en mooie gesprekken besloot ik dat ik iets moest doen wat niet alleen voor mij maar ook voor hem het beste was: een totale blokkade inlassen. Dus Loslaten en hoe zeer het ook doet, elkaar gewoon niet zien, bellen of wat dan ook. Misschien dat als we ooit in balans komen het contact weer hersteld kan worden.
Voor nu weet ik dat het de beste keuze is. Ik ga door een hel maar ondanks dat, weet ik dat wij altijd met elkaar verbonden zullen zijn en weet ik dat ik eerst vriendjes moet zijn met mezelf. Mezelf redden, niet leunen op anderen, geen verwachtingen scheppen, mijn angsten loslaten. Mijn hele spirituele ontdekkingsreis is een reis geweest van leren om te gaan met ....Loslaten.
Net als wanneer kleine kindjes hun eerste stapjes willen gaan zetten, zal je ooit moeten loslaten zodat ze op eigen benen kunnen staan. Ze de vrijheid geven te leren lopen, rennen, vallen en weer zelf opstaan. Ze de kans geven om zichzelf te ontplooien zoals zij zijn en niet door ze te vormen naar jouw evenbeeld. Dit is iets wat te vaak nog gebeurt in allerlei soorten relatievormen.
Mensen houden graag vast aan het oude maar zoals alles verandert in het leven, zo veranderen mensen ook. Ook relaties veranderen en dat is dus wat ik op mijn reis heb ontdekt, dat mensen gewend zijn aan het oude en moeite hebben met het loslaten om zo weer ruimte te scheppen voor iets nieuws. Zo is het ook met oude normen en waarden, regels en wetten, ook die moeten los gelaten worden om ruimte te maken voor nieuwe normen en waarden, regels en wetten, die in deze Nieuwe Tijd van Bewust Zijn passen.
Ik kan zeggen dat Loslaten niets negatiefs, wel iets verrekte moeilijks maar vooral een handeling vanuit liefde voor een ander en belangrijkste van alles....voor jezelf. Als je leert los te laten zal je zien dat dingen vanzelf je pad opkomen. Je hoeft de wegen niet meer af te lopen maar de wegen bewegen dan onder jou en brengt je de dingen die jij nodig hebt vanzelf naar je toe....Loslaten heeft mijn leven drastisch maar ten goede verandert. Ik kan niet anders zeggen dan dat het het beste is dat ik ooit heb kunnen doen om weer mezelf terug te krijgen. Loslaten is leven in Vrijheid....en dat voelt veel fijner dan dat je je vast blijft klampen aan iets of iemand.
Liefs Ivy
